- مشخصات کتاب
- زندگينامه
- ديوان اشعار
- ترجيع بند
- غزليات
- غزل شمارهٔ ۱
- غزل شمارهٔ ۲
- غزل شمارهٔ ۳
- غزل شمارهٔ ۴
- غزل شمارهٔ ۵
- غزل شمارهٔ ۶
- غزل شمارهٔ ۷
- غزل شمارهٔ ۸
- غزل شمارهٔ ۹
- غزل شمارهٔ ۱۰
- غزل شمارهٔ ۱۱
- غزل شمارهٔ ۱۲
- غزل شمارهٔ ۱۳
- غزل شمارهٔ ۱۴
- غزل شمارهٔ ۱۵
- غزل شمارهٔ ۱۶
- غزل شمارهٔ ۱۷
- غزل شمارهٔ ۱۸
- غزل شمارهٔ ۱۹
- غزل شمارهٔ ۲۰
- غزل شمارهٔ ۲۱
- غزل شمارهٔ ۲۲
- غزل شمارهٔ ۲۳
- غزل شمارهٔ ۲۴
- غزل شمارهٔ ۲۵
- غزل شمارهٔ ۲۶
- غزل شمارهٔ ۲۷
- غزل شمارهٔ ۲۸
- غزل شمارهٔ ۲۹
- غزل شمارهٔ ۳۰
- غزل شمارهٔ ۳۱
- غزل شمارهٔ ۳۲
- غزل شمارهٔ ۳۳
- غزل شمارهٔ ۳۴
- غزل شمارهٔ ۳۵
- غزل شمارهٔ ۳۶
- غزل شمارهٔ ۳۷
- غزل شمارهٔ ۳۸
- غزل شمارهٔ ۳۹
- غزل شمارهٔ ۴۰
- غزل شمارهٔ ۴۱
- غزل شمارهٔ ۴۲
- غزل شمارهٔ ۴۳
- غزل شمارهٔ ۴۴
- غزل شمارهٔ ۴۵
- غزل شمارهٔ ۴۶
- غزل شمارهٔ ۴۷
- غزل شمارهٔ ۴۸
- غزل شمارهٔ ۴۹
- غزل شمارهٔ ۵۰
- غزل شمارهٔ ۵۱
- غزل شمارهٔ ۵۲
- غزل شمارهٔ ۵۳
- غزل شمارهٔ ۵۴
- غزل شمارهٔ ۵۵
- غزل شمارهٔ ۵۶
- غزل شمارهٔ ۵۷
- غزل شمارهٔ ۵۸
- غزل شمارهٔ ۵۹
- غزل شمارهٔ ۶۰
- غزل شمارهٔ ۶۱
- غزل شمارهٔ ۶۲
- غزل شمارهٔ ۶۳
- غزل شمارهٔ ۶۴
- غزل شمارهٔ ۶۵
- غزل شمارهٔ ۶۶
- غزل شمارهٔ ۶۷
- غزل شمارهٔ ۶۸
- غزل شمارهٔ ۶۹
- غزل شمارهٔ ۷۰
- غزل شمارهٔ ۷۱
- غزل شمارهٔ ۷۲
- غزل شمارهٔ ۷۳
- غزل شمارهٔ ۷۴
- غزل شمارهٔ ۷۵
- غزل شمارهٔ ۷۶
- غزل شمارهٔ ۷۷
- غزل شمارهٔ ۷۸
- غزل شمارهٔ ۷۹
- غزل شمارهٔ ۸۰
- غزل شمارهٔ ۸۱
- غزل شمارهٔ ۸۲
- غزل شمارهٔ ۸۳
- غزل شمارهٔ ۸۴
- غزل شمارهٔ ۸۵
- غزل شمارهٔ ۸۶
- غزل شمارهٔ ۸۷
- غزل شمارهٔ ۸۸
- غزل شمارهٔ ۸۹
- غزل شمارهٔ ۹۰
- غزل شمارهٔ ۹۱
- غزل شمارهٔ ۹۲
- غزل شمارهٔ ۹۳
- غزل شمارهٔ ۹۴
- غزل شمارهٔ ۹۵
- غزل شمارهٔ ۹۶
- غزل شمارهٔ ۹۷
- غزل شمارهٔ ۹۸
- غزل شمارهٔ ۹۹
- غزل شمارهٔ ۱۰۰
- غزل شمارهٔ ۱۰۱
- غزل شمارهٔ ۱۰۲
- غزل شمارهٔ ۱۰۳
- غزل شمارهٔ ۱۰۴
- غزل شمارهٔ ۱۰۵
- غزل شمارهٔ ۱۰۶
- قصايد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱ - در وصف آسمان و افلاك
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲ - در مدح شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳ - در مدح جلالالدين شاه شجاع مظفري و فتح اصفهان
- قصيدهٔ شمارهٔ ۴ - در مدح شاه شيخ جمالالدين ابواسحق اينجو
- قصيدهٔ شمارهٔ ۵ - در مدح سلطان معزالدين اويس جلايري
- قصيدهٔ شمارهٔ ۶ - در مدح جلالالدين شاه شجاع مظفري
- قصيدهٔ شمارهٔ ۷ - در مدح شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۸ - در مدح يكي از پادشاهان عصر
- قصيدهٔ شمارهٔ ۹ - در مدح جمالالدين شاه شيخ ابواسحاق اينجو
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۰ - ايضا در مدح همو گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۱ - ايضا در مدح همو گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۲ - ايضا در مدح شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۳ - در ستايش سلطان معزالدين اويس جلايري
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۴ - در مدح شاه شيخ ابواسحاق گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۵ - ايضا در مدح همو گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۶ - ايضا در مدح همو
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۷ - در مدح جلالالدين شاه شجاع
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۸ - در مدح خواجه ركنالدين عميدالملك
- قصيدهٔ شمارهٔ ۱۹ - در ستايش شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۰ - ايضا در مدح همو
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۱ - در مدح سلطان معزالدين اويس جلايري
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۲ - در ستايش باده و تخلص به مدح
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۳ - در مدح شاه شيخ ابواسحق اينجو گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۴ - ايضا در مدح شاه شيخ ابواسحاق گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۵ - در ستايش شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۶ - در مدح شاه شيخ ابواسحاق و تهنيت وزارت ركنالدين عميدالملك
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۷ - ايضا در مدح شيخ ابواسحاق و ايواني كه او در شيراز ميساخت ميگويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۸ - ايضا در مدح شاه شيخ ابواسحاق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۲۹ - در تهنيت مراجعت شيخ ابواسحاق به شيراز
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۰ - ايضا در مدح عميدالملك وزير
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۱ - در مدح عميدالملك وزير
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۲ - در ستايش شاه شجاع مظفري و وصف بارگاه او گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۳ - در وصف خطهٔ كرمان و مدح شاه شجاع گويد
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۴ - در مدح شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۵ - ايضا در مدح شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۶ - در مدح خواجه ركنالدين عميدالملك وزير
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۷ - در مدح شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۸ - در وصف بارگاه شيخ ابواسحق و ستايش او
- قصيدهٔ شمارهٔ ۳۹ - در ستايش شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۴۰ - در تعريف عمارت شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۴۱ - در مدح شاه شيخ ابواسحق
- قصيدهٔ شمارهٔ ۴۲ - در مدح خواجه ركنالدين عميدالملك وزير
- مقطعات
- شمارهٔ ۱ - در حل فال گويد
- شمارهٔ ۲ - در عبرت از عاقبت كار شاه شيخ ابواسحاق
- شمارهٔ ۳ - در شكايت از قرض
- شمارهٔ ۴ - در مدح ركنالدين عميدالملك وزير
- شمارهٔ ۵ - ايضا در مدح همو
- شمارهٔ ۶ - ايضا در مدح همو
- شمارهٔ ۷ - در ياس از خلق و توكل به خدا
- شمارهٔ ۸ - در كنايه به كسي
- شمارهٔ ۹ - در حسرت بر عمر گذشته
- شمارهٔ ۱۰ - در عبرت
- شمارهٔ ۱۱ - در تعريض
- شمارهٔ ۱۲ - در تزكيهٔ نفس خود
- شمارهٔ ۱۳ - در صفت قصر شيخ ابواسحاق
- شمارهٔ ۱۴ - در تضمين مطلع يكي از قصايد سعدي گويد
- شمارهٔ ۱۵ - در مناجات گويد
- شمارهٔ ۱۶ - در شكايت از قرض گويد
- شمارهٔ ۱۷ - ايضا در شكايت از قرض گويد
- شمارهٔ ۱۸ - در وصف معشوقه گويد
- شمارهٔ ۱۹ - در وصف ايوان سلطاني گويد
- شمارهٔ ۲۰ - در نصيحت
- شمارهٔ ۲۱ - در حقيقت احوال خود گويد
- شمارهٔ ۲۲ - در حسرت بي پولي گويد
- شمارهٔ ۲۳ - در وصف كاخ سلطاني گويد
- شمارهٔ ۲۴ - در وصف قلعهٔ دارالامان كرمان گويد
- شمارهٔ ۲۵ - در مناجات گويد به وضع مطايبه
- مثنويات
- تركيبات
- رباعيات
- رباعي شمارهٔ ۱
- رباعي شمارهٔ ۲
- رباعي شمارهٔ ۳
- رباعي شمارهٔ ۴
- رباعي شمارهٔ ۵
- رباعي شمارهٔ ۶
- رباعي شمارهٔ ۷
- رباعي شمارهٔ ۸
- رباعي شمارهٔ ۹
- رباعي شمارهٔ ۱۰
- رباعي شمارهٔ ۱۱
- رباعي شمارهٔ ۱۲
- رباعي شمارهٔ ۱۳
- رباعي شمارهٔ ۱۴
- رباعي شمارهٔ ۱۵
- رباعي شمارهٔ ۱۶
- رباعي شمارهٔ ۱۷
- رباعي شمارهٔ ۱۸
- رباعي شمارهٔ ۱۹
- رباعي شمارهٔ ۲۰
- رباعي شمارهٔ ۲۱
- رباعي شمارهٔ ۲۲
- رباعي شمارهٔ ۲۳
- رباعي شمارهٔ ۲۴
- رباعي شمارهٔ ۲۵
- رباعي شمارهٔ ۲۶
- رباعي شمارهٔ ۲۷
- رباعي شمارهٔ ۲۸
- رباعي شمارهٔ ۲۹
- رباعي شمارهٔ ۳۰
- رباعي شمارهٔ ۳۱
- رباعي شمارهٔ ۳۲
- رباعي شمارهٔ ۳۳
- رباعي شمارهٔ ۳۴
- رباعي شمارهٔ ۳۵
- رباعي شمارهٔ ۳۶
- رباعي شمارهٔ ۳۷
- رباعي شمارهٔ ۳۸
- رباعي شمارهٔ ۳۹
- رباعي شمارهٔ ۴۰
- رباعي شمارهٔ ۴۱
- رباعي شمارهٔ ۴۲
- رباعي شمارهٔ ۴۳
- رباعي شمارهٔ ۴۴
- رباعي شمارهٔ ۴۵
- رباعي شمارهٔ ۴۶
- رباعي شمارهٔ ۴۷
- رباعي شمارهٔ ۴۸
- رباعي شمارهٔ ۴۹
- رباعي شمارهٔ ۵۰
- رباعي شمارهٔ ۵۱
- عشاقنامه
- بخش ۱ - سرآغاز
- بخش ۲ - در وصف معشوق
- بخش ۳ - غزل
- بخش ۴ - سخن در عشق
- بخش ۵ - عرض شوق
- بخش ۶ - غزل
- بخش ۷ - واقف شدن معشوق از حال عاشق
- بخش ۸ - پيغام فرستادن عاشق به معشوق
- بخش ۹ - غزل همام
- بخش ۱۰ - پيغام رسانيدن قاصد
- بخش ۱۱ - خطاب معشوق با قاصد
- بخش ۱۲ - غزل
- بخش ۱۳ - تمامي سخن معشوق
- بخش ۱۴ - رسيدن جواب عاشق بمعشوق
- بخش ۱۵ - پيغام فرستادن بمعشوق
- بخش ۱۶ - رفتن قاصد پيش معشوق
- بخش ۱۷ - جواب گفتن معشوق بقاصد
- بخش ۱۸ - حديث گفتن قاصد با معشوق
- بخش ۱۹ - پاسخ معشوق قاصد را بار ديگر
- بخش ۲۰ - وصف بهار
- بخش ۲۱ - غزل
- بخش ۲۲ - رسيدن قاصد و بشارت و عنايت معشوق
- بخش ۲۳ - آمدن معشوق به خانهٔ عاشق
- بخش ۲۴ - در صفت وصال
- بخش ۲۵ - در صفت حال
- بخش ۲۶ - در زوال وصال و شب فراق
- بخش ۲۷ - آگاه شدن عاشق از حال معشوق
- بخش ۲۸ - غزل همام
- بخش ۲۹ - تمامي سخن
- بخش ۳۰ - در خواب ديدن عاشق معشوق را
- بخش ۳۱ - پيغام فرستادن عاشق بمعشوق
- بخش ۳۲ - مناجات
- بخش ۳۳ - در خاتمهٔ كتاب
- اشعار پراكنده
کلیات عبید زاکانی شامل: دیوان قصاید و غزلیات، قطعات، رباعیات...
مشخصات کتاب
سرشناسه : عبیدزاکانی، عبیدالله، -772ق.
عنوان قراردادی : کلیات
عنوان و نام پديدآور : کلیات عبید زاکانی شامل: دیوان قصاید و غزلیات، قطعات، رباعیات.../ با تصحیح و مقدمه عباس اقبال آشتیانی.
مشخصات نشر : تهران: اقبال، 13.
مشخصات ظاهری : خ،176 ص.
وضعیت فهرست نویسی : برون سپاری
یادداشت : کتابنامه بصورت زیرنویس.
موضوع : شعر فارسی -- قرن 8ق.
موضوع : نثر فارسی -- قرن 8ق
شناسه افزوده : اقبال آشتیانی، عباس، 1275 - 1334.، مصحح، مقدمه نویس
رده بندی کنگره : PIR5520 1300ي
رده بندی دیویی : 8فا1/32
شماره کتابشناسی ملی : 13485
زندگينامه
خواجه نظام الدين عبيدالله زاكاني شاعر و لطيفه پرداز نامدارايران در قرن هشتم هجري است. وي ازخاندان زاكانيان بوده و زاكانيان تيره اي از اعراب هستند كه به قزوين مهاجرت كرده و آنجا ساكن شده بودند. وي به لحاظ وضعيت اجتماعي آن روزگار، به طنز روي آورد و نظم و نثر خود را وسيلهٔ حمله به عرفها و عادات نادرست و مفاسد و معايب طبقهٔ مشخصي از اجتماع قرار داد. وي در حدود سالهاي 771 و 772 هجري قمري زندگي را بدرود گفت. از آثار برگزيدهٔ او مي توان به مثنوي عشاقنامه، كتاب اخلاق الاشراف، ريش نامه، صد پند، لطايف و ظرايف، رسالهٔ دلگشا و بالاخره منظومهٔ معروف موش و گربه اشاره كرد.
ديوان اشعار
ترجيع بند
وقت آن شد كه كار دريابيم
در شتاب است عمر بشتابيم
ديدهٔ حرص و آز بر دوزيم
پنجهٔ زهد و زرق برتابيم
ما گدايان كوي ميكده ايم
نه مقيمان كنج محرابيم
نه ز جور زمانه در خشميم
نز جفاي سپهر در تابيم
نه اسيران نام و ناموسيم
نه گرفتار ملك و اسبابيم
بندهٔ يكروان يك رنگيم
دشمن شيخكان قلابيم
گرد كوي مغان هميگرديم
مترصد كه فرصتي يابيم
با مغان بادهٔ مغانه خوريم
تا به كي غصهٔ زمانه خوريم
هر كه او آه عاشقانه زند
آتش از آه او زبانه زند
عشق شمعي از آن برافروزد
شعله چون بر شرابخانه زند
مي درآيد به جوش و هر قطره
عكس ديگر بر آستانه زند
هر كه زان باده جرعه اي بچشيد
لاف مستي جاودانه زند
بندهٔ آن دمم كه با ساقي
شاهد ما دم از چمانه زند
با حريفي سه چار كز مستي
اين كند رقص و آن چغانه زند
خيز تا پيش از آنكه مرغ سحر
بال زرين بر آشيانه زند
با مغان بادهٔ مغانه خوريم
تا به كي غصهٔ زمانه خوريم
عقل با روح خودستائي كرد
عشق با هر دو پادشائي كرد
از